Paring bij pinguïns is niet zo eenvoudig. Hun lichamen zijn flesvormig, en iedereen die al eens geprobeerd heeft om twee flessen op elkaar te leggen, weet hoe moeilijk dit is.

De hele gebeurtenis begint met het mannetje (de haan) die het vrouwtje (de hen) nadert van opzij. Zijn snavel wijst daarbij naar zijn poten en hij bekijkt ze schuchter vanonder z'n wenkbrauwen. Als ze akkoord is en zich laat verleiden, nadert ze hem op dezelfde wijze. Het mannetje gaat dan achter haar staan en legt z'n kin op haar kop, waarbij hij haar zacht aanraakt met beide vleugels. Daarop legt het vrouwtje zich neer en laat hem op haar rug klimmen. Tijdens dit beklimmen moet ze zich heel stil gedragen, anders valt hij eraf.
Zodra hij op de juiste plaats is, doet ze haar staartveren opzij en drukt hij zijn opening tegen de hare om te paren. Omdat dit een waar kunststuk is wat balanceren betreft, duurt het meestal maar enige seconden. Het vrouwtje paart meestal nog enige malen met haar mannetje, tot ze enige dagen na de laatste paring, haar eieren legt. Meestal zijn er twee eieren, behalve bij de keizers- en koningspinguïns, die slechts één ei leggen, en afrikaanse en dwergpinguïns kunnen af en toe zelfs drie eieren hebben.

volgend hoofdstuk: Eieren